تتاثیر نیتروژن و آرسینک بر رنگدانه های فتوسنتزی، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و مقادیر عناصر معدنی گلرنگ (carthamus tinctorius l.)

سابقه و هدف: آرسنیک یک شبه فلز سمی برای گیاهان است که از طریق منابع طبیعی و مصنوعی محیط زیست را آلوده کرده و سلامتی انسان را مورد تهدید قرار می دهد. آرسنیک در گیاهان به سبب تولید گونه های فعال اکسیژن منجر به تخریب اسیدهای نوکئیک و پروتئین ها می شود. این عنصر همچنین با تخریب غشاء کلروپلاستی سبب کاهش فتوسنتز و رشد خواهد شد. از این رو پاکسازی خاک های آلوده به آرسنیک یک مبحث مهم زیستی جهت مطالعه است. لذا مطالعه زیر به منظور بررسی اثرات غلظتهای مختلف آرسنیک و کود نیتروژن بر رنگدانه های فتوسنتزی، میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و غلظت عناصر معدنی در گیاه گلرنگ (رقم گلدشت) انجام گرفت. مواد و روش ها: جهت اجرای این طرح، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه زابل انجام گرفت. تیمار های آزمایش شامل سه سطح نیتروژن: 75 n1=، 150n2= و 225 n3= کیلوگرم در هکتار از منبع اوره و چهار سطح آرسنیک: 0 a1=، 30a2= ، 60a3= و 90 a4= میلی گرم در کیلو گرم خاک از منبع آرسنات سدیم بودند.یافته ها: نتایج آزمایش نشان داد آرسنیک تاثیر معنی داری بر فعالیت آنزیم های کاتالاز (cat یا catalase)، اسکوربات پراکسیداز (apx یا ascorate perxidase) و گایاکول پراکسیداز (gpx یا guaiacol peroxidase ) داشت و تا سطح a4 سبب افزایش فعالیت gpx، apx و کاهش cat گردید. عنصر آرسنیک بدون تاثیر بر مقادیر کلروفیل a، b وکارتنوئید بود و تنها تاثیر معنی داری بر غلظت عناصر سدیم و پتاسیم آن هم در بخش هوایی داشت. تیمار کود نیتروژن و اثر متقابل آرسنیک و نیتروژن بجز apx، تاثیر معنی داری بر فعالیت دو آنزیم آنتی اکسیدان cat و gpx داشتند. در این بین بیشترین فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان gpx در تیمار a4n3 بدست آمد. در این آزمایش تیمار کودی نیتروژن سبب افزایش مقادیر رنگدانه های کلروفیل a، b و کارتنوئید در برگها گردید و نیز تنها تاثیر معنی دار بر غلظت عناصر پتاسیم و سدیم آنهم در بخش دانه ها داشت. با افزایش مصرف کود نیتروژن از سطح 75 به 225 کیلوگرم در هکتار بر میزان پتاسیم دانه ها افزوده و از غلظت سدیم در دانه ها کاسته شدند. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این حاصله در این آزمایش نشان داد که عنصر آرسنیک تا سطح 30 میلی گرم در کیلوگرم خاک بدون تاثیر سوء بر رشد و صفات فیزیولوژیکی گلرنگ رقم گلدشت بود و عمده تاثیر سوء این عنصر در غلظت های بالاتر از 30 میلی گرم در کیلوگرم خاک بر این گیاه پدیدار شد.